Bildervereerig

Mit Bildervereerig (Ikonodulii) bezäichnet mä die bildligi Daarstellig vo Gotthäite und Chreft und Wääse wie Ängel, Häiligi oder Sümboldier und Totem, wo mit Gott oder de Gotthäite verbunde sige, und au d Vereerig sälber vo sonige Bilder, Skulptuure oder Ikone.

D Gottesmueter vo Wladimir, Konstantinopel um 1100, e Nazionaalhäiligdum vo Russland und dr russisch-orthodoxe Chille.

Vo dr Ikonodulie (Bildervereerig) muess mä d Ikonolatrii (Bilderaabätig) und d Idolatrii (Götzedienst) underschäide, wenn au d Polemik, wo gege d Bildervereerig grichdet isch, die nit sälten as ikonolatrisch oder sogar idolatrisch bezäichnet.

Historisch häi e Hufe Religioone vo iire Götter Bilder gmacht, drunder die vo de Alte Egüpter, de antike Grieche und Römer und von e Hufe andere Völker. Au hüte git s wichdigi Religioone wie dr Hinduismus, wo die bildligi Daarstellig vo Gotthäite e groossi Rolle spiilt, anderi Religioone wie s Juudedum, dr Islam, dr Zoroastrismus und dr Bahaismus lääne sä ab.

E baar Religioone si ambivalänter. Dr Buddhismus het ursprünglig jedi Form vo Bildern und Bildvereerig abgleent und für e Buddha het s nume sümbolischi Daarstellige gee. Es het sich aber vor allem im tibetische Buddhismus e riichi Bilderwält entwicklet, au wenn die Daarstellige nid sötte vereert wärde sondern dr Meditazioon sötte diene. Au s Christedum het zerst nume d Daarstellig vo Sümbool kennt, aber no di noo si Bilder vom Christus, dr Maria und andere Häilige immer hüfiger worde. Im Byzantinische Riich isch s denn im 8. und 9. Joorhundert zum groosse Bilderstrit cho, wo die Ikonodule schliesslig gwunne häi. Au in dr latiinische Chille het d Bildervereerig d Ooberhand gwunne. Noch dr Reformazioon häi sich christligi Chillene bildet wie die reformierti, di baptistischi, die mennonitischi und e baar anderi evangelischi Chillene, wo Bilder ableene.

Liddratuur

Engelbert Kirschbaum: Lexikon der christlichen Ikonographie. 8 Bde. Herder, Freiburg 1994. ISBN 3-451-22568-9
Friedrich Christoph Schlosser: Geschichte der bilderstürmenden Kaiser des oströmischen Reiches. Frankfurt 1812.
Ignaz Heinrich von Wessenberg: Die christlichen Bilder. 2 Bde. Konstanz 1845.
Clemens Lüdtke: Die Bilderverehrung und die bildlichen Darstellungen in den ersten christlichen Jahrhunderten. Freiburg 1874.
Hans Belting: Das echte Bild. Bildfragen als Glaubensfragen. C.H.Beck, München 2005. ISBN 3-406-53460-0
Ralf van Bühren: Kunst und Kirche im 20. Jahrhundert. Die Rezeption des Zweiten Vatikanischen Konzils. Konziliengeschichte. Reihe B. Untersuchungen. Schöningh, Paderborn 2008. ISBN 3-506-76388-1

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Bilderverehrung“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.