S Wullenaashorn
Wullenaashorn | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Systematik | ||||||||||||
| ||||||||||||
Wüsseschaftlige Name | ||||||||||||
Coelodonta antiquitatis | ||||||||||||
(Johann Friedrich Blumenbach, 1799) |
S usgstorbene Wullenaashorn (Coelodonta antiquitatis), au Wullehoornaashorn oder Fällnaashorn, isch e Art vo de Naashörner gsi, wo im Iiszitalter uf de Cheltisteppe zwüsche Westöiropa und Ostaasie wääred em Middel- und Jungpleistozään verbräitet gsi isch . Es het zur Grubbe vo de Dicerorhinina ghöört, de öiraasische Naashörner mit zwäi Hörner, wo von ene hüte nume no s Sumatra-Naashorn (Dicerorhinus sumatrensis) existiert.
S Wullenaashorn isch näben em Wullehoormammut äins vo de charakteristische Dier vo de iiszitlige Landschafte gsi. Si Chopf isch dief aabeghange und d Stockzeen häi hoochi Chroone ghaa, so dass die Naashornart seer guet an s herte Graasfueter vo de Steppe aabasst gsi isch. Wil mä e Hufe Fossiil gfunde het und im Permafrostboode vo Sibirie au mumifizierti Kadaaver, isch iiri Lääbenswiis seer guet bekannt. Drüber uuse si Wullenaashörner vo früeje Jeeger- und Sammlergrubbe in Höölemoolereije und as Grawuure uf Stäi und Chnoche und as chliini Statuette daargstellt worde.
Die Naashornart isch am Ändi vom Pläistozään vor öbbe 12'000 Joor im Lauf vo dr kwartääre Usstärbwälle zsämme mit e Hufe andere gröössere Dierarte usgstorbe.
Kwelle
ändereLiddratuur
ändere- Paul S. Martin, Richard G. Klein (Hrsg.): Quaternary Extinctions. A Prehistoric Revolution. The University of Arizona Press, Tucson AZ 1984, ISBN 0-8165-1100-4.
- Arno Hermann Müller: Lehrbuch der Paläozoologie. Band 3: Vertebraten. Teil 3: Mammalia. 2., überarbeitete und erweiterte Auflage. Fischer, Jena 1989, ISBN 3-334-00223-3.
- Wighart von Koenigswald: Lebendige Eiszeit. Klima und Tierwelt im Wandel. Theiss, Stuttgart 2002, ISBN 3-8062-1734-3.
Weblingg
ändere- Das Wollnashorn, auf der Website des Lonetals
- Wissen aktuell: Eiszeitriesen eroberten Europa früher – Fellnashörner lebten schon vor 460.000 Jahren am Fuß des Kyffhäusergebirges, Scinexx – das Wissensmagazin