ᚺ

haglaz (ᚺ ᚻ) isch de erschlossni urgermanisch Name vo de h-Ruune. Er lutet uf Altnordisch hagall, Altdänisch ᚼᚭᚴᚭᛚ hagal; Altenglisch hægl und im Hrabanische Alphabet hagale. D Bidütig isch "Hagel". Au de gotisch Buechstabe "h" (𐌷) haisst haal, d Form stammt aber vo de latiinische Unziale h.

haglaz

D h-Ruune isch die nüüt Ruune im alte Ruunealphabet, aber die sibet im nordische Futhork. Si isch di erst Ruune im Hagals ætt.

Luutwert

D Ruune stoot i allne Traditione för de gmaingermanisch stimmlosi glottali Frikativ und sis velari Allophon (IPA /h/+/x/)

Form

Di aistrichig Ruune ᚺ werd bis is sechst Joorhundert bruucht, denn setzt sich z England di zwaistrichig Form ᚻ düre, wo di anzig Form ufem Kontinent isch. Abem achte Joorhundert ninnt d Ruune z Skandinavie d Form ᚼ aa.

Esotheerik

I de moderne Esotheerik bidüütet d h-Ruune Verderbe aber au Useforderig.

Unicode

Unicode UTF-16	U+16ba
Unicode-Nôme	RUNIC LETTER HAGLAZ H
HTML	ᚺ

Büecher

Klaus Düwel: Runenkunde. Metzler Bd. 72; Stuggart 2001; ISBN 3-476-13072-X