jêra (ᛃ) isch de erschlossni urgermanisch Name vo de j-Ruune. Er lutet uf Altnordisch ár, Altdänisch ᚭᚱ ae (en Schriibfeeler); Altenglisch gér und im Hrabanische Alphabet ger, wobi biachtet werde mue, ass i all dene Näme s Ge as e Jot usgsproche werde söll. D Bidütig isch "Joor, Ern". Au de gotisch Buechstabe "j" (𐌾) isch us de Ruune entwicklet und haisst gaar.

jera

D j-Ruune isch die zwölft Ruune im alte Ruunealphabet, aber die zeet im nordische Futhork. Si isch di viert Ruune im Hagals ætt.

Luutwert ändere

D Ruune stoot för de gmaingermanisch palatali Halbvokal (IPA /j/), so i de ältere und i de kontinentale Runeinschrifte und au im altenglische Futhorc. Well s Wort im Altnordische im 7. Joorhundert s Jot im Wortafang verloore het, werd die Ruune bruucht um de volloffni Vokal /a/ z schriibe.

Form ändere

D Ruune het sini Form i de jüngere Traditione gänderet; z Skandinavie isch si ᛅ und z England ᛄ.

Unicode ändere

Unicode UTF-16 U+16c3
Unicode-Nôme RUNIC LETTER JERAN J
HTML ᛃ

Büecher ändere

Klaus Düwel: Runenkunde. Metzler Bd. 72; Stuggart 2001; ISBN 3-476-13072-X