ᛒ

berkana (ᛒ) isch de erschlossni urgermanisch Name vo de b-Ruune. Er haisst uf Altnordisch bjarkan, Altdänisch ᛒᛁᛅᚱCᚭᚾ biercan; Altenglisch beorc und im Hrabanische Alphabet birich. D Bidütig isch nordisch «Bilechlaub« und sus »Bilche«. Au de gotisch Buechstabe "b" (𐌱) haisst wie d Ruune bercna, d Form entsprecht aber a em griechische Beta.

D b-Ruune isch di achzeet Ruune im alte Futhark und di drizeet im nordische futhork. Si isch di zwoot Ruune im Tys Ætt.

Luutwert

D Ruune stoot för de gmaingermanisch stimmhafti labiali Plosiv und sis frikativi Allophon (IPA /b/+/β/), so i de ältere Ruuneinschrifte und im altenglische Futhorc. Degege i de kontinentale Runeinschrifte nume för /b/.

Esotheerik

I de moderne Esotheerik beditet d b-Ruune Neijbeginn, Schöpfung, Geburt un Wachstum.

Unicode

Unicode UTF-16	U+16d2
Unicode-Nôme	RUNIC LETTER BERKANAN BEORC BJARKAN B
HTML	ᛒ

Büecher

Klaus Düwel: Runenkunde. Metzler Bd. 72; Stuggart 2001; ISBN 3-476-13072-X