Franz Hotz

Dr Franz Hotz (* 10. Oktober 1860 z Inwil; † 5. Juni 1927 z Zug) isch e Schwiizer Techniker und Mundartschriftsteller gsi.

s Läbe

Dr Franz Hotz isch dr Soon vom Franz Josef Hotz vo Baar und vo dr Anna Josepha Hüürlimaa gsi. Er het d Schuel z Baar psuecht, und won er nonig lang im Gymnasium gsi isch, het er Vatter und Muetter verloore. So het er nid lenger chönnen i d Schuel go, und drno isch er i dr Spinnerei Baar go schaffe. Er isch Fyynmechaniker worde. Nach dr Lehr isch er uf d Walz, und als Gsell isch er dur halb Düütschland und au uf Frankrych ggange.

Won er zrugg cho isch, het er zerscht bim Escher-Wyss z Örlike als Dräjermäischter gschaffet und spöter bim Sulzer z Wintertuur. Denn isch er wider uf Baar i d Spinnerei zrugg.

Er het d Karolina Andermatt vo Baar ghürootet, und mit iire isch er nomol is Ussland, won er i grossi Fabrigge isch go schaffe, uf Düütschland und uf Russland und Poole und denn au no uf Riga (hüt Lettland). Wo si zää Joor furt gsi sind, het s se wider i d Heimet zoge, und dr Franz Hotz het im Ysewärch vo dr Von Roll i dr Chluus dr Poschte vom Wärchfüerer übercho. 1914 isch er wider uf Zug ggange, won er no i dr Landis & Gyr gsi isch.

Em Techniker, wo so vil i dr Wält umecho isch, het s Schryybe guet gfalle. Au us dr Frömdi het er Sache für d Zuger gschribe, wo dört i Zytschrifte abtrukt worde sind. Und won er äntlech ganz im Zugerland bliben isch, het er sech als Aktuar für Verein angaschiert. Au jetz het er wider nöji Gedicht ufgsetzt. Wie dr J. Rieser im Hotz sym Läbeslauf seit, sind bsunders zwöi Gruppe vo iim sine Gedicht bedütend: die won er über sini Zyt als Gsell uf dr Walz schrypt – was süsch i dr düütsche Literatur sehr sälten isch – und d Mundartgedicht. Die beede Gedichtbänd Am Wegrand und Auf einsamen Pfaden sind bi de Rezensänte vo verschideni Zytige ganz guet acho.

S Gedicht All Zyte gönd isch im Adolf Guggebüel und em Georg Thürer iirem Lyrikband Schwyzer Meie abtrukt.

Literatur

• J. Rieser: Franz Hotz, In: Zuger Neujahrsblatt, 1927, S. 23–26.

Wärch

• Am Wegrand, Gedicht, 1913
• Auf einsamen Pfaden, Gedicht, 1918
• Gedenkblatt für den unvergesslichen Professor Rudolf Weiss, 1922