Dialäkt: Markgräflerisch (Ebringe)

Under Westalemannisch fasst mer alli alemannische Dialekt zämme, wo de Plural vum Verb in de erste und dritte Persone uf -e (oder au -a, -ä) bilde, abglaitet vu de 1. un 3. Person Plural im Middelhochdytsche, also mir/si mache.

D'Dialektgränze zum Ostalemannisch verlauft östlich vum Schwarzwald und goht no fast gradlinig dur d'Schwyz.

Westalemannisch bildet – wie s'Hochdytsche un s'Ostalemannische – die 2. Person Plural vum Verb uf -(e)t. Im Gegesatz zum Ostalammenische git es kai Einheitsplural vum Verb – mit Usnahm vum Oberrhialemannische, vum Elsässische nördlich vu Mülhuse un vum nördliche Markgräflerische, wo de Einheitsplural uf -e(n) bilde. De Einheitsplural vum Verb isch im Alemannisch im Spootmittelalter uufchuu un tritt in verschiidene dytsche Dialekt un au im Plattdütsche uf. Dert isch er aber vil elter, nämli scho gmain-nordseegermanisch, un lutet -et im Weste un -en im Oste, also umchehrt wie im Alemannische.

Bekannti westalemannischi Dialekt sin Elsässisch un Baseldytsch, Markgräflerisch un Kaiserstiählerisch, Bärndytsch un Seislerdytsch.

Lueg au Ostalemannisch

Quelle:
dtv-Atlas zur deutschen Sprache, 14. Ufl. 2004, S.158/159.