Antoine de Saint-Just

Dr Louis-Antoine-Léon de Saint-Just (* 25. August 1767 z Decize bi Nevers; † (higrichtet) 28. Juli 1794 z Paris) isch e französische Revolutionär gsi.

Dr Antoine de Saint-Just

Er isch sit 1792 im Nationalkonvent gsi, er het Deil gha am Sturz vo de Girondiste und vom Danton, und isch en Ahänger vom Robespierre im Wohlfahrtsusschuss gsi. Am 27. Juli 1794 (9. Thermidor vom Johr II noch em Revolutionskaländer) isch er zsämme mit em Robespierre gstürzt und am neggste Dag guillotiniert worde.

Läbe

Dr Louis Antoine de Saint-Just isch am 25. August 1767 as Sohn vom ene Kavalleriihauptma z Decize bi Nevers uf d Wält cho. Siini Jugend het er z Blérancourt (Département Aisne) verbrocht und isch uf die höcheri Schuel vo der Oratorier z Soissons gange, und het denn sis Jurastudium an der Universität vo Reims agfange.

Er het alti Klassiker und d Schrifte vom Jean-Jacques Rousseau gläse und het sech für die republikanischi Staatsform afo begeistere. Am Afang vo 1789 het er satirischi, antiaristokratischi Värs gschriibe under em Titel Organt au Vatican. Er het sech afo politisch engagiere, und wil er z jung gsi isch het er über siis Alter gloge und isch so Mitgliid vo der Wahlversammlig vo siim Bezirk worde. 1790 het dr Saint-Just mit em Robespierre afo korrespondiere und dank däm siiner Empfählig isch er 1792 vom Departement Aisne in dr Nationalkonvent gwehlt worde.

Im Hochverrotsprozäss gege dr Louis XVI. het er für e Dod ohne Ufschueb und Appellation gstimmt. D Gründ het er im Rousseau siim „Contrat social“ gfunde, won es Wärk über d Legitimität vo dr Macht isch. Siiner Meinig noch siig dr König usserhalb vom „Contrat social“ gstande, und dorum müess er vo dr gsetzgäbende Versammlg und nid vom ene Gricht verurdeilt wärde.

Au am Sturz vo de Girondiste Ändi Juli 1793 und vo de Hébertiste im März 1794 isch er massgäblig verwigglet gsi.

Als Mitgliid vom Wohlfahrtsusschuss isch er 1793 mit em Philippe Le Bas in s Elsass zur Überwachig vo de Druppe gschiggt worde. As dr Chef von ere sogenannte Volkskommission het d Armee reorganisiert und het drbii massehaft Lüt lo guillotiniere. Er het dr Robbespierre understützt in dr Vernichdig vom Danton und siine Ahänger. Wil er alles mit eme quasi religiöse Fanatismus gmacht het, het dr Dantonist Camille Desmoulins bemerkt: „Er dräit si Chopf wien e Heiligs Sakrament“. Dr Saint-Just haig druf gsait: „Und ich wird drfür sorge, ass är siine wie dr heiligi Dionysius dräit“ – dr Dionysos isch e Märtyrer gsi, wo gchöpft worden isch. Si Radikalismus het sich au in siim Usspruch zeigt: „Nit d Gfängniss sötten überfüllt si, sonder d Friedhöf!“.

Im April 1794 het dr Saint-Just d Nordarmee zu de Siig bi Charleroi und Fleurus driibe. D Generäl het er vor d Alternative gstellt, äntwäder z gwünne oder vor Wohlfahrtsusschuss müesse z erschiine. E churzi Ziit spöter het er mit em Robespierre und em Georges Couthon im Konvänt s allmächtige Triumvirat bildet.

Wo im Robespierre klar worden isch, ass er bald gstürzt wurd, het er dr Saint-Just grüeft zum em z hälfe. Dä het brobiert si Fründ in der Sitzig vom 9. Thermidor z rächtfertige, isch aber underbroche, verhaftet und zum Dod verurteilt worde. Er isch mit em Robespierre und em Couthon am 28. Juli 1794 uf s Schafott gstiige.

Ideologii

In dr Schrift Esprit de la revolution et de la constitution de France (1791) het er siini Ideä beschriibe. Er het welle e sozialistische Staat gründe, wo jedes persönlige Sonderläbe underdruggt wurd und dr organisierti Gsamtwille vo der Gsellschaft unbeschränggt wurd herrsche. Über d Republik het er gschriibe: „Was d Republik usmacht, isch die vollständigi Vernichtig vo allem, wo gege se isch.“ D Ganzheit vo dr Republik isch ihm s Wichtigste gsi und dorum het er jedi Art vo Nepotismus uf s Schärfste verfolgt. Er het kei Unterschiid zwüschem moralische Handle und em Befolge vo de Gsetz gseh, wil d Gsetz vom Volk usgienge und si Gsamtwille wurde usdrugge.

Wärk

• Gedicht im Genre vom Voltaire siiner Pucelle
• Œuvres politiques (Par. 1833 u. 1850)

Literatur

Älteri Biographie

• Édouard Fleury: Etudes révolutionnaires: Saint-Just et la terreur, 2 Bde., Paris 1852
• Ernest Hamel: Histoire de Saint-Just, député à la Convention Nationale, Paris 1859

Neueri Aarbede

• Hans von Hentig: Terror. Zur Psychologie der Machtergreifung. Robespierre, Saint-Just, Fouché. Wien 1970.
• Hans Peter Richter: Saint-Just und die Französische Revolution: Reihe Große Gestalten, Engelbert-Verlag, Gebr. Zimmermann GmbH, Balve/Sauerland 1975
• Friedrich Sieburg: Robespierre, Deutsche Verlagsanstalt, Stuttgart 1987
• Norman Hampson: Saint-Just. Erzengel des Todes. Steidl, Göttingen 1992, ISBN 3-88243-232-2.
• Jörg Monar: Saint-Just: Sohn, Denker und Protagonist der Revolution. Bouvier, Bonn 1993, ISBN 3-416-02466-4 (Digitalisat).
• Bernard Vinot: Saint-Just. Stuttgart 1989, ISBN 3-608-93106-6.

Weblingg

 Commons: Antoine de Saint-Just – Sammlig vo Multimediadateie

Quelle

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Antoine_de_Saint-Just“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.