Sarrumma

De Sarrumma isch en altsyrische Berggott, wo denn vo de Hurriter in iires Pantheon uufgnoo woren isch.

de Sarrumma umarmt de hethitisch Grosskönig Tudhaliya IV. Relief us Yazılıkaya, 13. Jh. v. Chr.

Er isch de Soo vo de Ḫebat und vom Wettergott Tessub. Er hett au s Epithet „Stierchalb vom Tessub“ (hurritisch: hobidi Tessob=ve) öberchoo. Öber hurritischi Vermittlig isch er denn au zo de Hethiter choo. Er isch immer eng mit sinnere Muetter vereert wore und o im hethitische Felshailigtum Yazılıkaya wert er hinder sinnere Mutter Hebat, a de zwaite Stell vo de wiibliche Göttineprozession, abbildet, vor sinnere Schwöster Allanzu.

O ide neuhethitische Zitt isch de Sarrumma vereert wore und er het de Titel „Bergkönig“ (luwisch: watti-handawatti) trait. Er isch mengisch zäme mit de Hibuta dargstellt wore, si stoot ufere Stadtmuur und er ufeme felsige Berg. Wil i hieroglypheluwische Inschrifte d Hibuta o mitem Wettergott Tarhunza e Paar bilde cha und de Sarrumma mit de Allanzu, cha men anee, ass di hurritischi Götterfamili mitem Wettergott as Vatter und de Ḫebat/Hibuta as Muetter, und de Sarrumma as Soo und d Allanzu as Töchter, witter vereert woren isch.

Literatur

• Volkert Haas: Geschichte der hethitischen Religion. (= Handbuch der Orientalistik. Band 15). Brill, Leiden 1994, ISBN 90-04-09799-6.
• Einar Schuler: Kleinasien. Die Mythologie der Hethiter und Hurriter, i: Hans Wilhelm Haussig: Götter und Mythen im Vorderen Orient. Ernst Klett Verlag, Stueggert 1965.
• Piotr Taracha: Religions of Second Millennium Anatolia. Harrassowitz, Wiesbaden 2009, ISBN 978-3-447-05885-8.