Sachmet

(Witergleitet vun Sechmet)
D Sachmet
D Sachmet, au Sechmet, isch än altägyptischi Chriegsgöttin gsi, und ihre Name wird in dr Hieroglypheschrift  
abAx
t
 [1] odr  
abAx
t
H8I12
  gschriibe und bedütet die „Mächtigi“.

Usgseh

ändere

D Sachmet isch im allgemeine as Leuewiibli oder as Frau mit Leuechopf abbildet worde. Uf em Chopf het si hüfig ä Sunneschiibe und än Uräusschlange drait.

 
D Sachmet uf em Stuhl. Museum vo Indianapolis

In dr Rolle vo dr Chriegsgöttin het si dr Pharao im Kampf begleitet und Schrecke verbreitet, und au überirdische Wäse wie d Schlang Apophis, wo dr Re in siiner Reis dur d Underwält bedroht het, oder d Ahänger vom Gott Seth, wo dr Wältornig, dr Maat, gföhrlig worde si, het si chönne abwehere. Si isch au eini vo de Göttinne gsi, wo dr Name die Zauberriichi gfüehrt hai. So het si gnueg Angscht chönne iiflöösse, für zum d Demone, wo Chrankheite verursacht hai, abzwehre oder z verschüüche, und so d Mensche gsund zmache.

D Sachmet isch eini vo de Göttinne gsi, wo as Aug vom Re gulte hai und mit dr füürschbeuende Uräusschlang, wo dr König beschützt het, identifiziert worden si. Die heisse Wüeschtewind si dr Sachmet ihre Schnuuf gsi, und si het chönne ä Düri im ganze Land verursache.[2]

Verwanti Gottheite

ändere

Mit em Ptah und ihrem Sohn Nefertem, wo no schreckliger gsi isch as si Mueter, zsämme het si die Memphitischi Dreiheit bildet. Wo am Afang vom Neue Riich die thebanisch 18. Dynaschdii s Land gregiert het, si au die thebanische Gottheite bekannter worde. Dr Mut het mä vo denn aa au Wäsenszüg vo dr Sachmet nochgsait. Si isch au mit dr Hathor in ihre schlimmere Date, identifiziert.

Quelle

ändere
  • Manfred Lurker, Lexikon der Götter und Symbole der alten Ägypter, Scherz 1998, S.167

Fuessnote

ändere
  1. Erman, Adolf & Grapow, Hermann, 1926–1953. Wörterbuch der aegyptischen Sprache im Auftrage der deutschen Akademien. 6 vols. Leipzig: J. C. Hinrichs'schen Buchhandlungen. (Neue Auflage Berlin: Akademie-Verlag GmbH, 1971): 4, 250.7
  2. Barbara S. Lesko, The Great Goddesses of Egypt, University of Oklahoma Press 1999, S.145