Sunna

Sunna oder Sol isch de Name vo de Sunegöttin bi de Germane.

Römerzit

De Julius Cäsar schribt, as d Germane nume de Sol, d Luna und de Vulcanus, e poetischi Umschriibig för Sune, Moo und Füür, vereert hebid, doch isch de Cäsar schlecht bezügli de germanische Religioo infomiert gsii. E Zügnis vo Sune- und Astralkult bi de Germanie het de Tacitus öberliferet: Nochdem um 58 n. Chr. d Ampsivarier vo de Chaucer us irem Land vertribe wore sind, het sich ire Först Boiocalus uf Rom bigee und d Römer um s ehemooligi Land vo de Chamaver bete, wo scho längeri Ziit brooch ligi, mit de Wort, as de Himmel för d Götter bestimmt sai und d Erde för d Mensche. Denn het er zu de Sune glueget und si und anderi Gstirn aagruefe und gfrööget, öb si leers Land möged.

Sunna

D Sunna isch e Göttin im zwaite Merseburger Zauberspruch, wo mit Magii versuecht zäme mit ere sinere Schwöster Sinhtgunt s verletzti Ross vom Phol z haile. Do de Name identisch isch mitem althochdütsche Wort för "Sune", chamer sicher sii, as si d Sunegöttin vode haidnische Germane gsii isch. Drum nemet au vill Forscher aa, as ere sini Schwöster Sinhtgunt d Göttin vom Moo gsii sai, wa aber scho gär nöd sicher isch, scho nume drum, well bi de Germane de Moo männlich isch. Au cha de Name vo de Sinhtgunt nöd sicher dütet werde.

Sol

de Sunewage vo Trundholm

I de Edda isch d Sól ("Sune") d Schwöster vom Máni ("Moo") und zällt zu de Asine. De Vater vo dene baide isch de Mundilfari, wo sini Chind ase höbsch gfunde het, as er si noch Sune und Moo binennt het. Baid Gstirn hend Götter i Uurziite us de Funke gmacht gha, wo us de Füürwelt Muspellsheim stammet. D Götter hend aber bestimmt, as d Sól de Sunewage und de Máni de Wage vom Moo lenke mues.

De Sunewage werd vode baide Ross Arvakr und Alsvidr (aisl. Árvakr, Alsviðr „Früewach“ & „Ganzgschwind“) zoge und de Schild Svalin schützt de Wage vor de Sunegluet. De Maa vode Sól haisst Glenr ("Glanz"). D Sune werd die ganzi Zit vom Wolf Sköll (»Spott«) verfolgt, wo si fresse will. Mängisch chunnt er ase nöch a d Sune, as si verdunklet werd. Doch erst am Tag vom Weltuntergang fresst er si uf. Doch bringt d Sune vorene e Tochter uf d Welt, wo den i de noije Welt schiine tuet und nöd weniger schöö as iri Muetter isch.

Sunewage vo Trundholm

Ane 1902 het en Puur im dänische Trundholm e Bronzeskulptur usem Bode pflüegt, wo er Ross uf Rädli zaigt, won e Schiibe zücht und underem Name Sunewage vo Trondholm bikannt isch. Er stammt öppe us de Bronzezit um 1400 v. Chr., isch aso woll no as vorgermanisch z betrachte. Denno bizügt er as d Vorstelig vome Sunewage wo vo Ross zoge werd zimli alt isch.

Büecher

• Jan de Vries: Altgermanische Religionsgeschichte; Berlin 1956.
• Rudolf Simek: Lexikon der germanischen Mythologie. Stuttgart (3. Aufl.) 2006. ISBN 978-3-520-36803-4

Anderi Syte

• Germanischi Gotthaite