Teuthrone
Teuthrone (altgriechisch: Τευθρώνη) isch en antiiki Stadt gsii, wo em Lakonische Golf glegen isch, i de Bucht vo Kolokýthia. Ursprünglich e Periökestadt vo Sparta isches 195 v. Chr. frai wore und den Mitgliid vom Bund vo de Eleutherolakone gsii. Oberhalb vo Teuthrone i de Berge isch d Stadt Pyrrhichos glege. Noch de Saag sölls vom Athener Teuthras ggründet wore sii. Vo dem isch nume de Name bikannt.
Laag und Fünd ändere
Teuthrone isch bim hüttige Kotrona (Κότρωνας), vermuetli uf de Halbinsle Skopá, glege, wo früenner en Insle gsii isch. I de Muure vo de mittelalterliche Festig uf Skopá sind anitiki Staiblögg und Inschrifte iibaut wore. Di spärliche antiike Fünd stamed us de hellenistische Zitt und us de röömische Chaiserzitt. Zo de Fünd ghört en Altoor mit ere Inschrift. Er cha nöd gnau datiert were, uf de rechte Sitte isch e Hund, uf de lingge e Gaiss abbildet, uf de Hindersitte Faggle. Usem 3. oder 2. Joorhundert v. Chr. stammt e Marmorrelief, wone e Frau miteme Hund zaigt. Si hebt di linggi Hand uf d Brust. Die Frau dörst d Artemis Issoria darstelle, wo nochem Pausanias z Teuthrone vereert woren isch. D Artemis Issoria hett o i de Stadt Sparta e Tempel ghaa, wo ufem Hügel Issorion gstanden isch, und söll nochem Pausanias aigetli di kretischi Göttin Britomartis sii.[1] D Quelle Naia, wo nochem Pausanias bi Teuthrone litt, cha nöd lokalisiert were.
Z Flomochori (noigriechisch: Φλομοχώρι), wo ufeme staile Hügel e bitzeli vom Meer ewegg litt und wo d Akropolis vo Teuthrone vermuetet werd, isch 1961 ufem Dach vomene Chappeli en archaischi Herme gfunde wore. Die isch pyramiideförmig und bildet obe e Widderchopf. Si erinneret a di widderförmigi Herme vo Las. Si chönnt de Apollon Karneios darstelle, wo bsunders uf de Mani vereert woren isch oder o de Hermes Kriophoros („Widderträäger“) darstelle.[2] S Dorf Flomochori litt innere fruchtbare Umgebig, wo Oliive und Wii wachst. S Dorfbild isch no hütt vo hööche Woontürn prägt.
Quelle ändere
- Pausanias: Raise z Griecheland 3.25.4
- Isabella Solima: Heiligtümer der Artemis auf der Peloponnes; Verlag Archäologie und Geschichte, Heidelberg (2011). ISBN 978-3-935289-35-1. S. 193f.