Alois Glutz

Dr Alois Franz Peter Glutz (* 2. April 1789 z Olte; † 6. Septämber 1827 z Schwyz) isch e Schwiizer Dichter und Wandersänger gsi.

Läbe

Dr Glutz isch us ere Familie vo Soledurn cho. Si Vatter, dr Bernhard Josef Glutz, isch Stadtschryber vo Olte und drno Seckelschryber z Soledurn gsi. Dr Alois Glutz isch scho i dr Jugendzyt blind woorde. Wo n em dr Vatter gstorben isch, het er sech als Musikant und Sänger i dr Schwiiz uf Wanderschaft gmacht. Er het Gitarre, Klavier und Flascholet gspiilt. Er het Lieder vo anderne Dichter gsunge und drzue ane au eigeni Värs vortreit. D Dichterin Luise Egloff het s Wärch vom Alois Glutz prägt. Vili Joor het en dr Ludwig Rotschi (1801–1864) begleitet, wo drno d Lieder vom Glutz ufgschribe het.

Vom Glutz sind hütt no 33 Lieder bekannt, zwe Driddel drvo uf Hochdüütsch und ei Driddel im Dialäkt. D Stückli vom Glutz sind als beliebti Volchslieder wytertreit und derno i de Schwiizer Liedersamlige und Singbüecher, und so au im «Röseligarte» vom Otto vo Greyerz abtrukt worde.

Dr Musiker Christoph Greuter het nach de Handschrifte i dr Zäntralbiblioteek Soledurn ane 2018 em Alois Glutz sis Wärch nöi useggää.

Lieder (Uuswahl)

• Morge früeh, eh d’Sunne lacht
• Uf em Bärgli bin i gsesse
• s git nüt Lustigers uf Erde als e Chüejerbueb
• Gruss ans Bethli im Mai
• Wie lieblig tönt’s i Berg und Wald!

Literatur

• Christoph Greuter (Hrsg.): «Morge früeh, eh d’Sunne lacht» – Lieder des Komponisten und ‹blinden Sängers› Alois Glutz (1789–1829). Solothurn 2018.
• H. Ryser: Alois Glutz, ein vergessener Volksliedersänger. In: Die neue Schulpraxis, 29, 1959, S. 42-47.
• Hans Georg von Arburg: Alois Franz Peter Glutz von Blotzheim. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
• Peter Grandy: Der blinde Sänger Aloys Glutz. In: Jurablätter, 1979, S. 105–116.

Weblink

• Alois Glutz von Blotzheim uf dr Website vo dr Eidgenössische Jodlerdirigänte- und Komponischte-Vereinigung