Karnasion

De Karnasisch Hain oder s Karnasion (altgriech. Καρνάσιον ἄλσος, Καρνειάσιον, Karnasion alsos, Karneiasion) isch en antiks Hailigtum z Messenie, wo d Mysterie vo de Grosse Göttine gfiiret woren sind. De Name hett s Hailigtum vom Karneios öberchoo, ennere lokaale Form vom Apollon, wo doo ebefalls vereert woren isch. Nochem Pausanias isch de Karnasischi Hain acht Stadie ööstlich vo de Stadt Andania glege, westlich vom Fluss Charadros und er söll i Voorzitte Oichalia (Οἰχαλία) ghaisse haa.

Laag und archäologischi Fund

De Karnasischi Hain cha ahand vo Inschrifte und antiike Öberrest bim hüttige Dorf Polichni (noigriech. Πολίχνη) lokalisert werde, wo westlich vom Fluss Dimandra litt. Süüdlich vom Dorf sprudlet im Feld di wasserriichi Quelle Divári (Διβάρι). 500 Meeter westlich vo dere isch ane 1858 do en antiki Inschrift gfunde wore, wo d Ernoierig vo de Mysterie reglet. De 400 Kilo schweeri Stai isch denn i d Cherche vo Konstantíni ibaut wore, wo anderthalb Kilometer nordwestlich vo Polichni ufeme Hügel litt und vermuetli identisch mit de antike Stadt Andania isch. Ahand vo dere Inschrift und anderne Fünd i de Felder um Polichni ume und de Aagoobe vom Pausanias hett de schwedischi Archäoloog Natan Valmin nochegwise, ass de Karnasischi Hain bi de Quelle Divari glegen isch.

Die starchi Quelle Divari isch imene Feld östlich vom Dorf Polichni. De Valmin het Aazaiche vonere antike Iifassig gfunde. 1965 isch die Quelle mitere Betonmuur noi iigfasst wore. 500 Meter westlich dodevoo, bim uursprüngliche Fundort vo de Mysterieinschrift sind Süüle und Rest vomene röömische Mosaik gfunde wore.

400 Meeter nördlich vo Polichni stoot ufeme Högel d Cherche Agios Taxiarchos, wo mykenischi Scherbe gfunde wore sind. I de Umgebig vo Polichni sind zo dem no d Rest vomene Aquädukt, Spolie, Gräber, Hüserreste und verschidnigi Inschrifte gfunde wore.

Di wenige Fund chönd vor alem i di klassischi, hellenistischi und röömischi Zitt datiert were. Si sind uf e gröössers Piet vertailt. Well d Mysterieinschrift e Theater und e Hippodorm (e Rossrennbaa) nennt, mue di antiki Aalag recht grooss gsii sii.

Gschicht vo de Mysterie

Mythischi Gschicht

Noch de Saag isch d Heroine Messene vom Kaukon, wo vo Eleusis uf Andania choo isch, i d Mysterie vo de Groosse Göttine iigwiicht wore und die hett drufabe d Festspiil iigrichtet.

De Perieres hett em Bogenschütz Melaneus, s Piet vom Karnasion ggee und de hett de Ort noch sinnere Frau Oichalia (Οἰχαλία) binammst.

Wo de Aphareus König vo Messenie gsii isch, isch zonem de Lykos choo, wo vo sim Brüeder Aigeus us Athen vertribe woren isch. De hett d Myste grainigt und de Perieres, sini Frau Arene und sini Chind i d Mysterie iigwiicht. De Aichewald, wo da passiert isch, isch sitt denn Lykoswald (agr. Λύκου δρυμόν, Lykou drymon) gnennt wore.

Spööter hett de König Sybotas Heroeopfer för de Eurytos, de Soo vom Bogeschütz Melaneus, iigrichtet und de söll no vor de Groosse Göttine aagrueffe wore sii.

Historischi Gschicht

D Gschicht vo de Mysterie und vom Karnasische Hain isch nume schlecht öberliferet und starch mit Saage verwobe.

Noch de Bifraijig vo Messenie 370 v. Chr. sind d Mysterie vo de Groosse Göttine noi iigrichtet wore. Und zwoor söll de Kaukon em argivischie Feldherr Epiteles im Tromm erschune sii und em gsait haa, er söli a de Ithome, wo en Iibe und Myrte wachsi di alti Frau rette. De Epiteles hett a dere Stell denn e Hydria gfunde miteme dünne Zinnblech, wo wiene Buech zemegrollt gsii sii sai und druf sölid d Reglige vom Mysteriekult ufgschribe gsii sii. S werd o gsait, ass de messenischi Fraihaitsheld Aristomenes die Hydria vergrabe hebi. De Epiteles aso heb dromm d Mysterie noi iigrichtet und d Reglige imene Buech festglait.

Spööter hett de Methapos, weleweeg e Lykomid us Phlya, d Mysterie grainigt. Vo dem Methapos isch nume no bkikannt, as er z Thebe d Mysterie vo de Kabire igrichtet hett.

Ane 92 v. Chr. isch de Kult im Karnasion dör de Mnasistratos reorganisiert wore, wie d Mysterieinschrift zaigt.

Bschriibig bim Pausanias

De Karnasischi Hain isch zo de Zitt, wo de Pausanias vorbii choo isch, vole mit Zypresse gsii. Im Hain isch e Quelle gsii und under anderem Statue vom Apollon Karneios und vom Hermes, wone Widder trait, uufgstellt gsii. Im Hain saied o d Tootebai vom Eurytos uufbiwart woore.

Kult

De Pausanias, wo de Karnasischi Hain bsuecht gha hett, hett öber d Mysterie gschribe und gmaint, as d Mysterie vo de Groosse Göttine im Karnasion, wa d Hailigkait agoot, a de zwoote Stell noch de Eleusinie stösi. D Mysterieinschrift gitt zimmli gnau Uuskunft öber d Organisation und de Ablauf vo de Mysterie. E witters Zügnis isch en Orakeltegscht us Argos.

Noch de Mysterienischrift, wo imene dorische Tielekt gschriben isch, sind im Karneiasion d Damater, d Hagna, de Hermas, de Apollon Karneios und di Groosse Götter vereert wore. Ganz äänlich zellt de Pausanias de Apollon Karneios, de Hermes, d Hagne und di Groosse Göttinne uuf. Hagna („di Raini“) isch e Biiname vo de Kore, wo d Töchter vo de Demeter isch. Noch de Mysterieinschrift het d Quelle im Hain Hagnaquelle (dorisch: Ἅγνας κράνα, Hagnās krānā) ghaisse. Wieses sich mit de Groosse Göttine - dodemit sind d Demeter und Kore gmaint - und de Groosse Götter verhaltet isch nöd klar. Di letschte sind vo de Forschig entweder mit de Dioskure oder de Kabiire i Verbindig broocht wore.

A de Mysterie isch e Root (gerousia) vorgstande. Si sind för all Mentsche offe gsii, o Sklaave hend chöne iigwiicht were. S Fest isch vo demokratisch gweelte Mane glaitet wore. D Hieroi und d Hierai („Hailigi“) sind dör e Loos bistimmt wore und vom Mysteriepriester veraidigt wore. Meriri Priesterinne wered uufglistet, drunder e Priesteri vo de Demeter vo Aigila.

S Fest isch in e religiööse und e weltliche Tail glideret gsii. Zom religööse Tail hend Wiichige, Opfer und e Prozession ghört, zom weltliche e Festesse, Weetchämpf, Tanz und Theater.

Quelle

• Pausanias: Raise z Griecheland 4.1.5-9, 3.10, 26.7f., 33.6

Literatur

• Laura Gawlinski: The Sacred Law of Andania: A New Text with Commentary. Sozomena (2011). ISBN 978-3-11-026757-0
• William Kendrick Pritchett: Studies in Ancient Greek Topography. University of California Press, 1965. (Andania, S. 46-51)
• Yves Lafond: Andania. In: Der Neue Pauly (DNP). Band 1, Metzler, Stuttgart 1996, ISBN 3-476-01471-1, Sp. 681–682.
• Gerd Sachs: Die Siedlungsgeschichte der Messenier. Hamburg 2006. ISBN 3-8300-2396-0.