Naupaktos (griechisch Ναύπακτος, altgr. Naupaktos, ngr. Nafpaktos "Schiffwerft"; italienisch Lepanto, türkisch İnebahtı) isch e griechischi Hafestadt am Korinthische Golf.

de aalt Hafe vo Naupaktos
di venezianischi Festig vo Lepanto

Geographii

ändere

Naupaktos litt bim Weste vom Korinthische Golf a de Noordchüste i de Ozolische Lokris, öppe nüü Kilometer östlich vo de Meerengi vo Rhion. De chlii guet gschützti Natuurhafe litt strategisch günstig, wa d Gschicht vo de Stadt zimmli prägt hett. Im Hinderland hets fruchtbari Ebine, wo d Stadt mit Chorn und Oliive versorget. I de Antiki hend d Wälder vo de nööchglegne Berge s Holz för de Schiffbau botte.

Gschicht

ändere

Mythischi Gschicht

ändere

Naupaktos isch noch de griechische Mythologii de Uusgangspunkt vo de Haicheer vo de Heraklide i d Peloponnes gsii. Do hend d Heraklide und Dorer nämmli d Schiff baut, um uf d Peloponnes z choo, und noch dem Eraignis sai de Hafe binamst wore.[1] Debii isch de Heraklid Aristodemos vom Strool troffe wore.[2]

Antiki und Byzanz

ändere

Naupaktos isch i de Antiki e wichtige Hafe gsii. Er hett zo de Ozolische Lokris ghört. Abem 6. Joorhundert v. Chr. hend sich immer mee Zuewanderer niderloo.

Ane 455 v. Chr. hend d Athener d Stat eroberet und denn a de Messenier, wo nochem Heloteuufstand us de Peloponnes vertribe wore sind, erlobt, sich do z niderloo.[3][4] D Messenier hend en aignigi und starchi Gruppe z Naupktos bildet, wo d Athener im Peloponnesische Chrieg understützt hend. Naupaktos isch i dem Chrieg e wichtige Flottetützpunkt vo de Athener gsii. Chorz vorem End vom Peloponnesische Chrieg hend ane 405 v. Chr. hend d Athener Naupaktos a d Spartaner verloore und d Messenier sind vertribe wore.[5] Wo e Joor druf de Peloponnesischi Chrieg biendet woren isch, hend d Spartaner d Stadt a de Lokrer zruggee.

338 v. Chr. isch Naupaktos zu Aitolie choo. Ane 217 v. Chr. isch do im Frede vo Naupaktos de Bundesgnossechrieg biendet wore, wo zwösched de Makedone underem König Philipp V. und em Aitolische Bund uustrait woren isch. 191 v. Chr. isch Naupaktos vo de Röömer bilageret und 183 v. Chr. bsetzt wore. D Stadt isch aitolisch blibe bis es 146 v. Chr. zom Röömische Riich choo isch.

I de Röömerzitt isch Naupaktos e wichtigi Hafestadt gsii. Si hend d Stadt und de Hafe starch bifestigt und Therme baut. De Perieget Pausanias het Naupaktos im 2. Joorhundert n. Chr. bsuecht und bischribe.[6] Im 5. Joorhundert isch e fööfschiffigi Basilika baut wore und Naupaktos isch de Sitz vomene Bischoff gsii. Ane 551 n. Chr. isch Naupaktos vomene Erdbebe verwüestet wore.[7]

Naupaktos isch vo de Byzantiner starchbifestigt wore. Im uusgeende 9. Joorhundert isch Naupaktos d Hoptstadt vom byzantinische Thema Nikopolis wore.

Venezianer und Osmane

ändere

1204 isch Naupaktos zom Despotat Epirus choo. Im Joor 1407 het Venedig d Stadt, wo si Lepanto gnennt hend, gchauft. Stadt und Hafe sind starch uusbaut und bifestigt wore und am Ort vo de antike Akropolis isch e Festig errichtet wore.1477 isch Lepanto vo de Osmane vier Mönet erfolgloos lang bilageret wore. 1499 het de Bayezid II. d Stadt iignoo, wo sitt den zom Osmanische Riich ghört hett. 1571 isch i de Seeschlacht vo Lepanto di osmanischi Flotte vonere spanisch-venezianische Flott bisigt wore. Vo 1678 bis 1699 isch Lepanto wider venezisch gsii.

Noizitt

ändere

Nafpaktos isch em 27. März 1829 zo Griecheland choo. D Gschicht isch, wie öberal z Griecheland, dör ständigi Pietsreforme prägt. Ane 2007 isch Nafpaktos dör d Waldbränd i Mitlaideschaft zoge wore.

Wert zom Aaluege isch z Nafpatkos de aalti Hafe mit Denkmool, wo a d Schlacht vo Lepanto erinneret und i de Aaltstadt di osmannischi Fethye-Moschee und natüürli di venezianischi Festig. Im Botsaris-Turn isch s örtlichi Museum.

Noowiis

ändere
  1. Pausanias: Raise z Griecheland 10.38.10
  2. Apollodor: Bibliotheke 2.173f.
  3. Thukydides: Peloponnesische Chrieg 1.101.1-3
  4. Pausanias: Raise z Griecheland 4.24.7; 10.38.10
  5. Diodor Siculus 14.34
  6. Pausanias: Raise z Griecheland 10.38.10-13
  7. Prokopios: Gotische Chrieg 4.25.17

Literatur

ändere
  • Naupaktos. In: Der Neue Pauly (DNP). Band 8, Metzler, Stuttgart 2000, ISBN 3-476-01478-9, Sp. 752–754.