Arogno

Arogno (lombardisch Arögn) isch e Gmai im Kanton Tessin in dr Schwyz. Si ghert zum Chrais (circolo) Ceresio im Bezirk Lugano.

Arogno
Wappe vo Arogno
Basisdate
Staat:	Schwiiz
Kanton:	Tessin (TI)
Bezirk:	Luganow
Kreis:	Ceresio
BFS-Nr.:	5144i1f3f4
Poschtleitzahl:	6822
Koordinate:	719739 / 9174445.9666648.983338606
Höchi:	606 m ü. M.
Flächi:	8.53 km²
Iiwohner:	955 (31. Dezämber 2022)
Website:	www.arogno.ch
Chilche S. Stefano, Arogno Chilche S. Stefano, Arogno
Charte
Charte vo Arogno w

Geografi

Arogno lyt am Fueß vum Monte Sighignola uf ere Hochebeni acht km sidlich vu Lugano. Zue dr Gmai ghere d Wyler Berretta, Ca del Feree, Ca Nova, Devoggio un Pugerna. Nochbergmai isch Campione d’Italia, e italienischi Exklave am Stade vum Luganersee.

Gschicht

Anne 859 wird s Mailänder Chloschter S. Ambrogio as Bsitzer vu Gieter z Arogno gnännt.

Verwaltig

Dr Burgermaischter (Sindaco) vu Arogno isch dr Corrado Sartori.

Bevelkerigsentwicklig

Quälle: Bundesamt für Statistik 2005

Johr	1850	1860	1870	1880	1888	1900	1910	1920
Yywohner	756	715	728	787	835	1075	1009	964
Johr	1930	1941	1950	1960	1970	1980	1990	2000
Yywohner	834	796	820	852	838	760	820	969

Dialekt

Dr lombardisch Dialäkt vu Arogno ghert zum Comasco-Lecchese.

Böuwärch

Chilche Santo Stefano

Lyt

• Adamo d’Arogno, Böumaischer vum Dom San Vigilio z Trient
• Luca Antonio Colomba](1674−1737), Chunschtmoler
• Giovanni Battista Innocenzo Colombo (1717−1793), Architäkt, Chilchemoler un Bihnebildner
• Baldassare Maggi (vor 1550−1629), Architekt z Behme

Literatur

• Celestino Trezzini: Arogno In: Historisch-Biographisches Lexikon der Schweiz, Band 1, Ardutius–Basel, Attinger, Neuenburg 1921, S. 444. (abgerufen am 3. Juli 2017).
• Virgilio Gilardoni: Arogno. In: Il Romanico. Arte e monumenti della Lombardia prealpina. Istituto grafico Casagrande, Bellinzona 1967, S. 36–37, 39, 183–187, 423, 533.
• Agostino Robertini, Silvano Toppi, Gian Piero Pedrazzi: Arogno. In: Il Comune. Edizioni Giornale del Popolo, Lugano 1974, S. 9–24.
• Lucia Pedrini Stanga: I Colomba di Arogno. Fidia edizioni d’arte, Lugano 1994.
• Mario Delucchi: Le fabbriche di Arogno. Fontana Edizioni, Pregassona; Idem: Arogno, i luoghi e la loro storia. Fontana Edizioni, Pregassona; Idem: L’ultimo „maestran“ di Arogno. Fontana Edizioni, Pregassona 2006.
• Simona Martinoli et al.: Arogno. In: Guida d’arte della Svizzera italiana. Edizioni Casagrande, Bellinzona 2007.

Weblink

 Commons: Arogno – Sammlig vo Multimediadateie

• http://www.arogno.ch
• Antonio Gili: Arogno. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.