Minusio

Minusio (lombardisch Minüs, dytsch veraltet Maniss, schwyzerdütsch Minüüs) isch e Gmai im Kanton Tessin in dr Schwyz. Si ghert zum Chrais (circolo) Navegna im Bezirk Locarno.

Minusio
Wappe vo Minusio
Basisdate
Staat:	Schwiiz
Kanton:	Tessin (TI)
Bezirk:	Locarnow
Kreis:	Navegna
BFS-Nr.:	5118i1f3f4
Poschtleitzahl:	6648
UN/LOCODE:	CH MIO
Koordinate:	706127 / 11487746.1778.813246
Höchi:	246 m ü. M.
Flächi:	5.85 km²
Iiwohner:	7421 (31. Dezämber 2022)
Website:	www.minusio.ch
Minusio Minusio
Charte
Charte vo Minusio w

Geografi

Minusio lyt zwisch em Langesee un em Monte Cardada. Zue dr Gmai ghere d Fraktione Borenco, Brighirolo, Cadogno, Ceresol, Ciossi, Fontile, Frizzi, Mappo, Mezzo, Mondacce un Rivapiana. Nochbergmaine sin Avegno, Muralto, Orselina, Brione und Tenero-Contra

Gschicht

Minusio isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1061 as Menuxio, 1200 Menuxio.

Verwaltig

Dr Gmaisbresidänt (Sindaco) vu Minusio isch dr Felice Dafond.

Bevelkerigsentwicklig

Quälle: Bundesamt für Statistik 2005

Johr	1850	1860	1870	1880	1888	1900	1910	1920
Yywohner	894	1006	1034	1008	975	1162	1425	1513
Johr	1930	1941	1950	1960	1970	1980	1990	2000
Yywohner	2066	2344	2771	3663	5027	5602	5968	6428

Dialekt

Dr lombardisch Dialäkt vu Minusio ghert zum Ticinese.

Böuwärch

• Bfaarchilche S. Rocco (1795-1801 nei böue iber eme Vorgängerböu vum Ändi 15. Jh.)
• Chilche S. Quirico, Rivapiana (1313 gnännt, Ändi 18. Jh. erwyteret, mit Freske us em 13.-14. un 15.-16. Jh., Fragmänt vun eme galloromanische Votivaltar)
• Chilche S. Maria delle Grazie (Aafang 17. Jh.)
• Kapäll Santo Crocefisso (18. Jh.)
• Kapäll S. Maria dei Sette Dolori (um 1630)

• 
  Chilche S. Quirico
• 
  Kapäll S. Maria dei Sette Dolori
• 
  Grab vum Stefan George
• 
  Villa La Baronata

Lyt

• Michail Alexandrowitsch Bakunin, Revolutionär, het vu 1873 bis 1874 in dr Villa La Baronata (17. Jh.) gwohnt.
• Hermann Hesse, Dichter, het anne 1919 fir e baar Wuche in eme chlaine Buurehuus am Ortsyygang gläbt.
• Uf em Chilchhof isch s Grab vum Dichter Stefan George.

Literatur

• Johann Rudolf Rahn: I monumenti artistici del medio evo nel Cantone Ticino. Tipo-Litografia di Carlo Salvioni, Bellinzona 1894, (Rivapiana) S. 172, 214–215.
• Giuseppe Mondada: Minusio. Note storiche. S.A. Grassi & Co., Bellinzona 1944; Idem, La «Ca' di ferro» (Minusio). Editore Pietro Romerio, Locarno 1946.
• Virgilio Gilardoni: Il Romanico. Catalogo dei monumenti nella Repubblica e Cantone del Ticino. La Vesconta, Casagrande S.A., Bellinzona 1967, S. 430–434.
• Giuseppe Mondada: Minusio Raccolta di memorie. Armando Dadò Editore, Locarno 1990; Idem, Quell’Oratorio del miracolo avvenuto oltre 450 anni fa. In: Giornale del Popolo. Lugano 1990.
• Virgilio Gilardoni: I monumenti d’arte e di storia del Canton Ticino, volume III: L’alto Verbano II. I circoli del Gambarogno e della Navegna. (= Die Kunstdenkmäler der Schweiz. Band 73). Hrsg. Gesellschaft für Schweizerische Kunstgeschichte SKG. Bern 1983, ISBN 3-7643-1500-8, S. 205–266.
• Rolando Ulmi: Stefan George nel Molino dell’Orso a Minusio. In: Bollettino della Società Storica Locarnese. Tipografia Pedrazzini, Locarno 2004, S. 35–50.
• Simona Martinoli und andere, Guida d’arte della Svizzera italiana. (Hrsg. GSK), Edizioni Casagrande, Bellinzona 2007, ISBN 978-88-7713-482-0, S. 151, 165–168.
• Clotilde Schlayer: Minusio: Chronik aus den letzten Lebensjahren Stefan Georges. Wallstein-Verlag, Göttingen 2010.
• Daniela Pauli Falconi: Minusio. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.

Weblink

 Commons: Minusio – Sammlig vo Multimediadateie

• http://www.minusio.ch