F

Ff

F isch e latynische Buechstab wo us em Etruskische stammt. Im Etruskische hed är de Lutwärt /w/ ghaa. Dr etruskisch Buechtstab isch us em Griechische übernoo worde; s griechischi Vorbild haisst Digamma, wels wie zwei Gamma ússseet. Au im Griechische isch dr Lutwärt vo däm Buechstab /w/ gsi. Speter isch das /w/ aber us em Griechische verschwunde; us woinos isch so oinos ('Wy') worde.

Im latynische hed me zersch F zämme mit H bnutzt, zur Wiidergoob vom Lút /w/. Wyl im latinische V au für /w/ bnutzt worde isch, hed s F kai H me bruucht; dorum hed men aagfange, F elai für de Lútwärt /f/ z bnutze. Des isch au im hittige latinische Alfabeet no esoo; mit numme wenigi Ussname, zum Byspiil wird of uf Änglisch als /ɔv/ ússgsproche, des isch aber en Ussnaam. S Altänglische (angelsäxischi) hed nume ei Phoneem ghaa, nämmlig /f/, und [v] isch en Allophon vo /f/ gsi.

Gschicht vum F

Proto-semitischs Waw-Zeiche	Phönizischs Waw	Griechischs Digamma	Etruskischs W	Etruskischs F	Latiinischs F

Weblink

 Commons: F – Sammlig vo Multimediadateie