Nn
Dialäkt: Züridütsch

N bzw. n isch dr 14. Buechschtabe vom latiinische Alphabet und en Konsonant. Dr Buechschtabe N hät i düütsche Texte e durchschnittlichi Hüüfigkeit vo 9,78%. Er isch demit nach em E dr zweithüüfigschti Buechschtabe i deutsche Texte.

Herkunft ändere

         
Proto-semitischi
Schlange
Phönizisches Nun Griechisches Ny Etruskisches N Lateinisches N

Im proto-semitische Alphabet isch dr Buechschtabe s Symbol für e Schlange. Im phönizische Alphabet isch us em Schlangesymbol dr Buechschtabe Nun (Schlange) worde. Bereits im phönizische hät dr Buechschtabe de Luutwert [n] ghaa.

D Grieche händ s Nun i ihres Alphabet als Ny übernaah und händ de Luutwert biibhalte. Us dem Blitz-artige Buechschtabe isch bis zum klassisch-griechische dur en zweite Aaschtrich links en Buechschtabe worde, wo bereits d Form vom N ghaa hät. Wie bim M isch dr Aastrich möglicherwiis zur Verbesserig vo dr Schriibig bim Wechsel vo dr Schriibrichtig vo-rechts-nach-links uf vo-links-nach-rechts iigfüegt worde.

D Etrusker händ s N i siinere früehgriechische Form übernaah, ebeso zerscht d Römer. Allerdings isch dr Buechschtabe au im Latiin später mit eme Aastrich links versehe worde.

Bedüütige ändere

Variante ändere

Im Schpanische hät sich us em N dr Buechschtabe Ñ (enje) entwicklet, wo für de Luutwert [ɲ] schtaht.


Lueg au: Abchürzig, Akronym, aafangend mit em Buechschtabe N oder n

Weblink ändere

  Commons: N – Sammlig vo Multimediadateie



  Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „N“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.