Chavannes-le-Veyron (frankoprovenzalisch [a tsaˈvanɛ, a tsaˈvanɛ lɔ vaːərɔ̃]) isch e bolitischi Gmai im Bezirk Morges im Kanton Waadt, Schwyz.

Chavannes-le-Veyron
Wappe vo Chavannes-le-Veyron
Wappe vo Chavannes-le-Veyron
Basisdate
Staat: Schwiiz
Kanton: Waadt (VD)
Bezirk: Morgesw
BFS-Nr.: 5475i1f3f4
Poschtleitzahl: 1309
Koordinate: 524342 / 162098Koordinate: 46° 36′ 21″ N, 6° 27′ 4″ O; CH1903: 524342 / 162098
Höchi: 610 m ü. M.
Flächi: 2.58 km²
Iiwohner: 163 (31. Dezämber 2022)[1]
Website: www.chavannes-le-veyron.ch

Charte
Charte vo Chavannes-le-VeyronFrankreichGenferseeLac de JouxFrankreichFrankreichBezirk Gros-de-VaudBezirk Jura-Nord vaudoisBezirk LausanneBezirk NyonBezirk Ouest lausannoisAclensAllamanApplesAubonne VDBallensBerolleBièreBougy-VillarsBremblensBuchillonBussy-ChardonneyLa Chaux (Cossonay)Chavannes-le-VeyronChevilly VDChigny VDClarmontCossonayCottens VDCuarnensDenensDengesDizy VDEchandensEchichensEclépensEtoy VDFéchyFerreyresGimel VDGollionGrancyL’Isle VDLavigny VDLonayLully VDLussy-sur-MorgesMaurazMoiry VDMollens VDMontherodMont-la-VilleMontricher VDMorgesOrny VDPampignyPompaplesPréverengesReverolleRomanel-sur-MorgesSaint-LivresSaint-OyensSaint-PrexLa SarrazSaubrazSenarclensSéveryTolochenazVaux-sur-MorgesVillars-sous-YensVufflens-le-ChâteauVullierensYens
Charte vo Chavannes-le-Veyron
w

Geografi ändere

Chavannes-le-Veyron lyt uf ere Hochebeni iber em Dal vum Veyron, eme Näbefluss vu dr Venoge. D Gmaiflechi umfasst 67,7 % landwirtschaftligi Flechi, 26,3 % Wald un 6 % Sidligsflechi.[2]

Gschicht ändere

Chavannes-le-Veyron isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1285 as erste Erwähnung.

Bevelkerig ändere

Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[3]

Johr 1850 1860 1870 1880 1888 1900 1910 1920
Yywohner 136 138 150 136 126 162 146 121
Johr 1930 1941 1950 1960 1970 1980 1990 2000
Yywohner 130 125 103 94 86 90 105 125

Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 11,3 % gläge.[2]

Religion ändere

66,4 % vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 19,2 % sin römisch-katholisch (Stand 2000).[2]

Bolitik ändere

Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee:[2] BDP 0,0 %, CVP 1,2 %, FDP 9,2 %, GLP 5,9 %, GP 11,4 %, SP 17,4 %, SVP 45,5 %, Sunschtigi 4,7 %.

Dr Burgermaischter vu Chavannes-le-Veyron isch dr André Horisberger (Stand Merz 2014).

Wirtschaft ändere

D Arbetslosigkait isch anne 2011 bi 3,5 % gläge.[2]

Sproch un Dialäkt ändere

Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 125 Yywohner 93,6 % Franzesisch as Hauptsproch aagee, 4 % Dytsch un 2,4 % anderi Sproche.[2]

Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn[4][5]

Weblink ändere

  Commons: Chavannes-le-Veyron – Sammlig vo Multimediadateie

Fueßnote ändere

  1. Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2022. Bei späteren Gemeindefusionen Einwohnerzahlen aufgrund Stand 2022 zusammengefasst. Abruf am 5. September 2023
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Bundesamt für Statistik: Regionalporträts 2012: Kennzahlen aller Gemeinden (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1] [2] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch, Mai 2012
  3. Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[3] [4] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch, Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[5] [6] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch)
  4. Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
  5. Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176