Romainmôtier-Envy
Romainmôtier-Envy (frankoprovenzalisch [a rəmɑ̃məˈti] [a ɛˈvi]) isch e bolitischi Gmai im Bezirk Jura-Nord vaudois im Kanton Waadt, Schwyz.
| Romainmôtier-Envy | |
|---|---|
 | |
| Basisdate | |
| Staat: | Schwiiz |
| Kanton: | Waadt (VD) |
| Bezirk: | Jura-Nord vaudois |
| BFS-Nr.: | 5761 |
| Poschtleitzahl: | 1323 |
| Koordinate: | 525251 / 171814 |
| Höchi: | 674 m ü. M. |
| Flächi: | 7,01 km² |
| Iiwohner: | 551 (31. Dezämber 2021)[1] |
| Website: | www.romainmotier.ch |
 Romainmôtier | |
| Charte | |
 | |
Geografi Bearbeite
S Stedtle Romainmôtier lyt im Dal vum Nozon, s Dorf Envy in eme Sytedal vum Nozon. D Gmaiflechi umfasst 27,1 % landwirtschaftligi Flechi, 68 % Wald un 4,9 % Sidligsflechi.[2]
Gschicht Bearbeite
Romainmôtier-Envy isch anne 1970 entstande dur d Fusion vu dr Gmaine Envy un Romainmôtier. Envy isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1216 as Envi, Romainmôtier im 7 Jh. as monasterio qui […] cognominatur Romanus. Romainmôtier hät 1581 s Stadträcht öberchoo.
Bevelkerig Bearbeite
Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[3]
| Johr | 1850 | 1860 | 1870 | 1880 | 1888 | 1900 | 1910 | 1920 |
| Yywohner | 434 | 508 | 538 | 460 | 462 | 480 | 431 | 427 |
| Johr | 1930 | 1941 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 |
| Yywohner | 331 | 361 | 377 | 331 | 352 | 342 | 428 | 435 |
Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 15,2 % gläge.[2]
Religion Bearbeite
59,1 % vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 14,7 % sin römisch-katholisch (Stand 2000).[2]
Bolitik Bearbeite
Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee:[2] BDP 0,0 %, CVP 2,7 %, FDP 8,2 %, GLP 4,7 %, GP 22,6 %, SP 28,9 %, SVP 16,4 %, Sunschtigi 1,4 %.
Dr Burgermaischter vu Romainmôtier-Envy isch dr Fabrice de Icco (Stand Merz 2014).
Wirtschaft Bearbeite
D Arbetslosigkait isch anne 2011 bi 3,4 % gläge.[2]
Sproch un Dialäkt Bearbeite
Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 435 Yywohner 91 % Franzesisch as Hauptsproch aagee, 5,3 % Dytsch, 2,1 % Italienisch un 1,6 % anderi Sproche.[2]
Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn.[4][5]
Sehenswürdikaite Bearbeite
Im chlinne Städtli fallt as erschts de Uhrturm us em 14. Johrhundert uf. Wämmer dur em säbe sis Tor dure lauft, so stoht mer vor de romanische Cherche vom ehemolige Chloschter Romainmôtier. Rundume häts Hüser und Geböi, wo tailwys früener emol zum Chloster ghört händ. S Chloschter isch i de Mitti vom 5. Johrhundert gründet worde und gilt drum as erschti Chloschtergründig uf em Gebiet vo de hütige Schwiz. D Mönch händ noch de Regle vom Benedikt gläbt und s Chloschter isch en Abtei gsii, zitewys aber es Priorat vo Cluny, und 1536 ufghobe worde. Di ehemolig Chloschtercherche dienet sithär de Reformierte as Pfarrcherche.
-
Stiftschilche
-
Uhrdurm
-
ehmolig Woobe vu Envy
Weblink Bearbeite
Commons: Romainmôtier-Envy – Sammlig vo Multimediadateie- www.romainmotier.ch
- Patrick-R. Monbaron: Romainmôtier (Herrschaft, Vogtei). In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
- Redaktion: Romainmôtier-Envy. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
Fueßnote Bearbeite
- ↑ Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2021. Bei späteren Gemeindefusionen Einwohnerzahlen aufgrund Stand 2021 zusammengefasst. Abruf am 13. März 2023
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Bundesamt für Statistik: Regionalporträts 2012: Kennzahlen aller Gemeinden (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) , Mai 2012
- ↑ Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) , Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) )
- ↑ Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
- ↑ Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176
