La Chaux-du-Milieu (frankoprovenzalisch [la tʃo dy mɛˈta]) isch e Gmai vom Kanton Nöueburg.

La Chaux-du-Milieu
Wappe vo La Chaux-du-Milieu
Wappe vo La Chaux-du-Milieu
Basisdate
Staat: Schwiiz
Kanton: Nöieburg (NE)
Bezirk: (Dr Kanton Nöieburg kännt sit 2018 kä Bezirk me.)
BFS-Nr.: 6435i1f3f4
Poschtleitzahl: 2405
Koordinate: 544093 / 207370Koordinate: 47° 0′ 54″ N, 6° 42′ 12″ O; CH1903: 544093 / 207370
Höchi: 1'081 m ü. M.
Flächi: 17.28 km²
Iiwohner: 513 (31. Dezämber 2021)[1]
Website: www.chaux-du-milieu.ch
Ferme du Grand Cachot
Ferme du Grand Cachot

Ferme du Grand Cachot

Charte
Charte vo La Chaux-du-MilieuNöieburgerseeBielerseeMurteseeFrankriichKanton BärnKanton BärnKanton BärnKanton FriburgKanton FriburgKanton JuraKanton WaadtKanton WaadtKanton WaadtBoudryLa BrévineBrot-PlambozLe Cerneux-PéquignotLa Chaux-de-FondsLa Chaux-du-MilieuCorcelles-CormondrècheCornauxCortaillodLa Côte-aux-FéesCressier NEEngesLa Grande BérocheHauterive NELe LanderonLignières NELe LocleLes BrenetsMilvignesNeuenburg NEPeseux NELes PlanchettesLes Ponts-de-MartelRochefort NELa SagneSaint-Blaise NELa Tène NEValanginVal-de-Ruz NEVal-de-Travers NELes Verrières
Charte vo La Chaux-du-Milieu
w

Geografi ändere

La Chaux-du-Milieu lyt im Jura, im Dal vu dr Brévine. Zue La Chaux-du-Milieu ghere d Wyler Le Cachot de Vent (1'074 m ü. M.), Le Cachot (1'073 m ü. M.), Le Cachot de Bise (1'070 m ü. M.), dr Zäntralort La Chaux-du-Milieu, La Forge (1'069 m ü. M.), La Clef d'Or (1'069 m ü. M.) un Le Quartier (1'089 m ü. M.). Dr Bann umfasst 48 Prozänt landwirtschaftligi Flechi, 49 Prozänt Wald un 3 Prozänt Sidligsflechi.

D Nochbergmaine vu La Chaux-du-Milieu sin La Brévine, Les Ponts-de-Martel, Le Locle un Le Cerneux-Péquignot.

Gschicht ändere

La Chaux-du-Milieu isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1310 as calvum de Escoblon.

Syt 1648 isch Nöueburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon I. abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Nöueburgerhandel 1857 au Firschte vu Nöueburg blibe.

Bevelkerig ändere

Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[2]

Johr 1850 1860 1870 1880 1888 1900 1910 1920
Yywohner 805 954 943 869 827 893 661 597
Johr 1930 1941 1950 1960 1970 1980 1990 2000
Yywohner 482 451 462 395 336 383 422 398

Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 26,2 Prozänt gläge.

Religion ändere

28 Prozänt vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 46,5 Prozänt sin römisch-katholisch (Stand 2000).

Bolitik ändere

Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 1,1 %, CVP 8,3 %, FDP 32,8 %, Grüeni 10,9 %, PdA 1,5 %, SP 23,0 %, SVP 18,2 %.

Wirtschaft ändere

La Chaux-du-Milieu isch es Puuredorf. Im 19. Johrhundert sind dört zwöi Zytfabrigge bout worde.

Sproch un Dialäkt ändere

Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 398 Yywohner 79,9 Prozänt Franzesisch as Hauptsproch aagee, 5,1 Prozänt Dytsch, 5,5 Prozänt Italienisch un 9,4 Prozänt anderi Sproche.

Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn[3][4]

Literatur ändere

Weblink ändere

  Commons: La Chaux-du-Milieu – Sammlig vo Multimediadateie

Fueßnote ändere

  1. Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2021. Bei späteren Gemeindefusionen Einwohnerzahlen aufgrund Stand 2021 zusammengefasst. Abruf am 13. März 2023
  2. Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1] [2] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch, Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[3] [4] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch)
  3. Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
  4. Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176