S NE im Lemma isch s offiziell Chürzel vom Kanton Nöueburg und wird bruucht, zum Verwächslige mit Yträäg vom Name Colombier vermyde, wo öppis anders meined.

Colombier NE (frankoprovenzalisch [kolɔ̃ˈbiə]) isch es Dorf i der Gmaind Milvignes, und bis Endi 2012 isch es sälber e bolitischi Gmai im Kanton Nöueburg gsii.

Colombier
Wappe vo Colombier
Wappe vo Colombier
Basisdate
Staat: Schwiiz
Kanton: Nöieburg (NE)
Bezirk: (Dr Kanton Nöieburg kännt sit 2018 kä Bezirk me.)
Gmeind: Milvignesi2
Poschtleitzahl: 2013
Koordinate: 556155 / 201894Koordinate: 46° 58′ 0″ N, 6° 51′ 45″ O; CH1903: 556155 / 201894
Höchi: 457 m ü. M.
Flächi: 4.52 km²
Iiwohner: 5547 (31. Dezämber 2012)
Website: www.colombier.ch
Schloss Colombier
Schloss Colombier

Schloss Colombier

Charte
Colombier NE (Schweiz)
Colombier NE (Schweiz)
Colombier NE
Colombier NE
ww

Geografi

ändere

Colombier isch e Dorf uf eme chlaine Molassebiel bim Nöueburgersee. Zue Colombier ghere no d Sidlige Cottendart (570 m ü. M.) un Le Villaret (600 m ü. M.) am Jurasidhang. Dr Bann umfasst 42 % landwirtschaftligi Flechi, 20 % Wald un 38 % Sidligsflechi. Die früenere Nochbergmaine vu Colombier sin gsii: Boudry, Bôle, Rochefort, Corcelles-Cormondrèche un Auvernier.

Gschicht

ändere

Colombier isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1228 as Columbier.

Syt 1648 isch Nöueburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon I. abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Nöueburgerhandel 1857 au Firschte vu Nöueburg blibe.

Uf Aafangs 2013 hän d Gmainde Auvernier, Bôle un Colombier zur Gmaind Milvignes fusioniert.

Bevelkerig

ändere

Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[1]

Johr 1850 1860 1870 1880 1888 1900 1910 1920
Yywohner 896 1007 1375 1603 1856 2051 2077 1882
Johr 1930 1941 1950 1960 1970 1980 1990 2000
Yywohner 1941 1919 2071 2652 4095 4126 4636 4897

Religion

ändere

76,1 % vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 9,8 % sin römisch-katholisch (Stand 2000).

Bolitik

ändere

Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 0,2 %, CVP 4,0 %, FDP 34,3 %, Grüeni 6,5 %, PdA 1,1 %, SP 18,7 %, SVP 26,1 %.

Wirtschaft

ändere

Colombier isch früener es Puuredorf gsi; no hüt het’s schöni Räbbärge am hang überem See. Derzue ane isch der ort e Wohngmeind i der Nöche vo der Stat Nöieburg worde.

Bi Colombier isch der Flugplatz vo Nöieburg.

Sproch un Dialäkt

ändere

Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 4897 Yywohner 97,3 % Franzesisch as Hauptsproch aagee, 1,6 % Dytsch un 1,1 % anderi Sproche.

Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn[2][3]

Architektur

ändere

Colombier het es grosses alt Schloss. Das goot uf d Burg vo de Heere vo Colombier zrugg, wo im Middelalter s Zäntrum vo ihrere Grundherrschaft am Nöieburgersee gsi isch. Sid 1824 isch d Aalaag e Gasäärne vom Milidäär.

Bilder

ändere

Literatur

ändere
ändere
  Commons: Colombier, Neuchâtel – Sammlig vo Multimediadateie

Fueßnote

ändere
  1. Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1] [2] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch, Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[3] [4] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch)
  2. Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
  3. Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176