Les Brenets
Les Brenets (frankoprovenzalisch [ɛ bœrˈnɛ]) isch e bolitischi Gmai im Kanton Nöieburg.
| Les Brenets | |
|---|---|
 | |
| Basisdate | |
| Staat: | Schwiiz |
| Kanton: | Nöieburg (NE) |
| Bezirk: | (Dr Kanton Nöieburg kännt sit 2018 kä Bezirk me.) |
| BFS-Nr.: | 6431 |
| Poschtleitzahl: | 2416 |
| Koordinate: | 544319 / 213420 |
| Höchi: | 849 m ü. M. |
| Flächi: | 11.53 km² |
| Iiwohner: | 1014 (31. Dezämber 2020)[1] |
| Website: | www.lesbrenets.ch |
 Les Brenets | |
| Charte | |
  | |
GeografiBearbeite
Les Brenets lyt am Doubs am nordweschtlige Jurahang. Es isch die erschti Schwiizer Gmeind a däm Fluss, wo us Frankrych chunt. Zue Les Brenets ghere näb em glychnamige Dorf d Ortsdail Bourg-Dessous (788 m ü. M.) un Le Châtelard (914 m ü. M.). Dr Bann umfasst 61,1 Prozänt landwirtschaftligi Flechi, 32,6 Prozänt Wald, 6 Prozänt Sidligsflechi un 0,4 Prozänt sunschtigi Flechi.
E Sehenswürdikeit isch der Wasserfall Saut du Doubs. S Schlittschuefaare uf em gfroorene Doubs stoot uf der Lischte vom Immaterielle Kulturguet vo der Schwiiz.
Der Durm Tour Jürgensen isch en Uussichtsdurm uf der Jurahöchi.
D Nochbergmaine vu Les Brenets sin Le Locle un Les Planchettes im Kanton Nöieburg un Villers-le-Lac z Frankrych.
GschichtBearbeite
Les Brenets isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1325 as chiez le Bruignet.
Syt 1648 isch Nöieburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon em Erschte abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Nöieburgerhandel 1857 au Firschte vu Nöieburg blibe.
BevelkerigBearbeite
Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[2]
| Johr | 1850 | 1860 | 1870 | 1880 | 1888 | 1900 | 1910 | 1920 |
| Yywohner | 1172 | 1547 | 1528 | 1456 | 1367 | 1420 | 1455 | 1386 |
| Johr | 1930 | 1941 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 |
| Yywohner | 1404 | 1267 | 1381 | 1288 | 1327 | 1111 | 1118 | 1164 |
Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 10,2 Prozänt gläge.
ReligionBearbeite
50,1 Prozänt vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 21,3 Prozänt sin römisch-katholisch (Stand 2000).
BolitikBearbeite
Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 2,4 Prozänt, CVP 1,3 Prozänt, FDP 31,3 Prozänt, Grüeni 13,0 Prozänt, PdA 16,7 Prozänt, SP 23,3 Prozänt, SVP 21,0 Prozänt.
Dr Gmaindsbresidänt isch dr Gilbert Hirschi (Stand 2019).
WirtschaftBearbeite
Z Les Brenets git’s es baar Gwärbbetriib und au verschideni Reschtaurant, öpe s Les Rives du Doubs am Fluss unde.
D Schiffgselschaft NLB SA macht Bootsfahrte uf em See Lac des Brenets.
Sproch un DialäktBearbeite
Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 1164 Yywohner 92,6 % Franzesisch as Hauptsproch aagee, 3,1 % Dytsch, 0,7 % Italienisch un 3,6 % anderi Sproche.
Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn[3][4]
LüütBearbeite
- Louis Gauchat, Romanischt und Dialäktoloog
BilderBearbeite
Gmaindsverwaltig 
Dorfzäntrum 
Chilche 
See vu Les Brenets (Doubs)
LiteraturBearbeite
- Christine Müller: Les Brenets. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
WeblinkBearbeite
Commons: Les Brenets – Sammlig vo MultimediadateieFuessnoteBearbeite
- ↑ Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2020. Bei späteren Gemeindefusionen Einwohnerzahlen aufgrund Stand 2020 zusammengefasst. Abruf am 17. November 2021
- ↑ Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) , Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) )
- ↑ Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
- ↑ Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176
